Zbliża się czas żniw. Każdy rolnik marzy wtedy o tym by zbiór był szybki, bezstresowy i przy ograniczeniu wszystkich dodatkowych kosztów. Dla takiego zbioru niezwykle istotne są w tym czasie warunki pogodowe, jakość łanu i zagęszczenie chwastów. Niestety, w okresie żniw pogoda często jest bardzo kapryśna, a ostatnie wahania związania z suszą, a potem ulewnymi deszczami i upałem wpływają na to, że rośliny dojrzewają nierównomiernie i pojawia się sporo chwastów. W związku z tym, rolnicy często decydują się na zabieg desykacji (chemicznego dosuszenia), który pozwoli im na dosuszenie roślin przed zbiorem i zlikwidowanie chwastów. Zabieg desykacji wzbudza wiele kontrowersji wśród rolników i społeczeństwa. Przede wszystkich wynika to z tego, że do wykonania zabiegu stosowany jest glifosat, który jest substancją szkodliwą, zalegającą w żywności i wpływającą na zdrowie osób, które spożywają taką żywność.

Desykacja – za i przeciw

Desykacja jest zabiegiem dokonywanym w Polsce głównie na rzepaku. Nie jest to zabieg obowiązkowy, a interwencyjny, który stosowany powinien być tylko jeśli zajdzie określona konieczność. Głównym celem przeprowadzania desykacji jest przygotowanie plantacji do zbioru. Rolnicy zastanawiają się nad nią gdy mają do czynienia z łanem przerośniętym chwastami, gdy na polu występuje różnorodność gleby i jednoetapowy zbiór jest niemożliwy, gdy pogoda jest niestabilna (najpierw susze, a potem ulewne deszcze) i rośliny wzrastają bardzo nierówno. Wielu rolników stosuje desykację także prewencyjnie, z przyzwyczajenia lub w związku z błędami popełnianymi przy stosowaniu zabiegów ochrony roślin (np. kontrolę zachwaszczenia była przeprowadzona zbyt późno). Warto jednak wiedzieć, że zabieg ten ma swoje wady i zalety, a desykację powinno się stosować tylko w wyjątkowych sytuacjach, a nie jako coroczną praktykę.

Zalety desykacji:

• równy wzrost roślin

• ogranicza straty z powodu osypywania się nasion

• daje większe możliwości wpływu na termin zbioru

• prowadzi do zniszczenia chwastów

• ułatwia zbiór, szybszy omłot – ograniczenie kosztów związanych z wykorzystaniem paliwa

Wady desykacji:

• mniejszy plon i poziom tłuszczu w nasionach – rzepak dojrzewający naturalnie przyniesie większy zbiór

• koszt wykonania zabiegu

• uszkodzenia na polu w związku z przejazdem maszyn

• ryzyko poniesienia strat z powodu zniszczeń na plantacji związanych z przeprowadzeniem oprysku

•   wpływ na zdrowie i utrata zaufania konsumentów

Desykacja – co można stosować i kiedy

Od 4 lutego 2020 roku kwestia desykacji jest bardziej skomplikowana ponieważ wraz z tą datą wszedł zakaz używania dikwatu do tego typu zabiegu na plantacjach nasiennych rzepaku. Dikwat niszczył wszystkie gatunki jednoroczne, działał szybko i nie wnikał do nasion.

Glifosat – kontrowersyjna substancja, która powoduje nagłe zasuszanie kiełków nasion i w przypadku zwalczania chwastów niszczy gatunki jednoroczne i wieloletnie. Ze względu na to, że wnika do nasion to nie należy go stosować w plantacjach nasiennych, natomiast nie ma przeciwwskazań stosowania go na wszelkiego typu plantacjach przeznaczonych na przetwórstwo. Zabieg z glifosatem należy wykonać przynajmniej 14 dni przed zbiorem.

Karfentrazon etylu – stosowany tylko do ziemniaków i służy do palenia naci ziemniaczanej. Jest to środek kontaktowy, którego działanie polega na zwiększeniu wrażliwości roślin na światło, w konsekwencji czego ulegają one uszkodzeniu. Zalecany termin zbioru to 14 dni od zastosowania desykanta.

Do zabiegu desykacji rzepaku należy przystąpić, gdy ponad 70 proc. łuszczyn ma kolor żółto-seledynowy, jednocześnie 70 proc. nasion przyjmie barwę czerwono-brązową lub brązową. Wilgotność nasion powinna spaść poniżej 30 proc. Przypada to na około 14 dni przed planowanym zbiorem.

Najlepszą porą do przeprowadzenia desykacji są wczesne godziny ranne. Wynika to z tego, że dzięki wilgoci pochodzącej z rosy rośliny pozostają sprężyste i można w ten sposób ograniczyć straty spowodowane przez przejazdy ciągnikiem.